Może jeszcze zbyt słabo, nieśmiało
nasz szlak na polach wstał
by lekko i radośnie zapachniało
wiosną, nadzieją, i miłością wśród traw

Bo gdzieżby indziej, jeśli nie wokół drzew
szukać przyjaźni, słodyczy i snów
usiąść, w zielony zapatrzeć się krzew
i wspomnieć: to przecież znowu, to przecież znów

Jak ostatnio, gdy słońce nad lasem wschodziło
gdy dzwonów kościelnych rozlegał się ton
gdy miło - to wiatr szeleścił tak miło
tak miło, kojąco - jakby to w duszy tkwił on

I popatrz, spojrzyj na tej wiosny szlak
zbudź się trawami, śpiewem ptaków, ich snem
i lekko, radośnie, miłośnie nich zadrży świat
w posadach, na polu, słowami:
... Cię