To tak, jakby w wietrze szukać melodii
cały nią dźwięczy, ze wszystkich stron śpiewa
pieśniami kwiatów urodzin
lecz nie tak wiatru słuchać trzeba

Słuchać miłości, to jakby wyciągać ręce do nieba
słuchać przyjaźni - i nic więcej nie trzeba
zrywać kwiat Boga i nieść go ku światu
to tak właśnie trzeba słuchać wiatru

Znajdywać uśmiech i odkrywać radość
widzieć błękit nieba i rozpoznawać swoją małość
i szepty przyzywać i echo kołysać
i bajkę o szczęściu wśród chmur białych pisać

Umieć uklęknąć, ująć w dłoń kwiat stokrotki
słońca przychylić, aż ból wycisnąć słodki
i wstać, łzy nie ścierać ze wzruszonego oka
lecz zadrżeć, zaszlochać, na miłość boską - czy kocha?

... a jeśli nawet, i nie taką melodię wiatr śpiewa
to przecież nie tylko tą jedną z nich opiewa
i to tak właśnie trzeba słuchać szumu wiatru
znajdywać w nim miłość, i z nią iść zawsze ku światu