Dlaczego tak trudno w sercu czytać?
dlaczego, bo jeśli wczoraj przyszło mi witać
a dziś ta łza jedyna pozostaje
i wieczór pusty przed oczami nastaje
i uśmiech, jak blady dym odpływa
bo jeśli miłość gdzieś na świecie bywa
to dlaczego tak trudna, dlaczego tak smutna?
jak kwiat na łące, gdy słońce zachodzi
a serce wybrane najzwyczajniej odchodzi
gdy wczoraj jeszcze, jeszcze przed chwilą
a ból się wzmaga, i oczy kwilą
bo przecież jakże, skąd ta pustka
i po co, niczym z wieży zrzucona biała chustka
gdy nawet w myślach słów nie staje
a serce siebie mimo wszystko oddaje
i tak trudno odpowiedź odczytać
gdy ono „dlaczego?” nie przestaje pytać
dlaczego tak trudno w sercu czytać?
Bo ja pragnę miłością świat ukwiecić
chciałbym ogniem świt wspaniały wzniecić
łzy wycisnąć, łzy szczęścia i radości
jak na szlaku, przed Tobą, na tle nieba i miłości
wśród snów, wśród motyli, wśród pieśni falistych
jak marzenia, z tych najgłębszych, z tych najczystszych
tutaj, teraz, na potem, na gdziekolwiek
wycisnąć miłość z Twych różowych powiek
i wyczytać w nich odpowiedź:
Dlaczego w sercu tak trudno czytać?
dlaczego miłość tak trudno przywitać?
bo jeśli dziś ta łza jedyna pozostaje
i pustka, i boleść, i nicość mi nastaje
to jakże mi serce Twe miłością ukwiecić?
jakże w nim żar tej potęgi rozniecić?
| « poprzednia | następna » |
|---|